Stabilizacja gruntu jest niezbędnym elementem budowy dróg i podjazdów z kostki. Dzięki betonowej stabilizacji zwiększona zostaje odporność na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych, jak również poprawiona zostaje nośność gruntu. Stabilizowanie betonem stosowane jest głównie do wzmacniania kruszyw, gruntów spoistych, a także gruntów mało i średnio spoistych. Pozwala to na uzyskanie podłoża o optymalnych parametrach wytrzymałościowych, co ma ogromne znaczenie, gdyż pozwala na spełnienie wymogów budowlanych. W zależności od sytuacji, podłoże jest stabilizowane innym rodzajem betonu i musi spełniać inne warunki.
Jakie standardy muszą być spełnione przez beton do stabilizacji?
Beton stosowany do stabilizacji musi spełniać specjalne normy określające między innymi klasy betonu. Klasy betonu są określone normą PN-B-03264:2002, która po wejściu Polski do Unii stała się normą PN-EN 206-1. W tym dokumencie określone są także właściwości poszczególnych mieszkanek betonów, oraz parametry takie jak wilgotność, rozpływalność, czas zastygania, odporność na mróz czy wilgoć. Stosowanie tego typu standardów pozwala na odpowiednie dobranie betonu do rodzaju konstrukcji, a co za tym idzie przedłużenie jej trwałości i zwiększenie bezpieczeństwa konstrukcji. Do celów stabilizacyjnych zazwyczaj wykorzystywany jest beton chudy lub półsuchy. Beton półsuchy ma sypką konsystencję, transportowany jest za pomocą wywrotek. Konsystencja betonu stabilizującego musi spełniać standardy, nie może być płynna. Z tego powodu najlepiej zamówić beton do stabilizacji w betoniarni, co pozwoli na uniknięcie błędów i stresu. Beton półsuchy wysypany na miejsce przeznaczone do utwardzenia staje się chropowaty, dzięki czemu zwiększa swoją przyczepność. Chudy beton ma niską wytrzymałość, dlatego używany jest głównie do stabilizacji podłoża pod konstrukcję budynku. Ze względu na niską wytrzymałość jego cena nie jest wysoka. Plastyczna konsystencja tego rodzaju betonu pozwala na jego dostosowanie się do podbudowy o każdym kształcie.